Χαρούλα Λαμπράκη: ”Όταν το όνομα σου είναι δίπλα στον Πάνο Γαβαλά στην μαρκίζα, τα έχεις ζήσει όλα”
Δίχως βεντετισμούς, με ήθος και σεβασμό όπως τα τραγούδια της, με σεμνότητα και ταπεινότητα όπως άλλωστε υπηρετεί τόσα χρόνια το Λαϊκό τραγούδι, απάντησε σε όλα. Μίλησε για την καριέρα της, την σημερινή κατάσταση στο Ελληνικό τραγούδι, αλλά και όλα όσα θα θέλαμε να μάθουμε.Απολαύστε την μόνο στο Bizznews.gr.
Πέμπτη απόγευμα στην Πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι, σε έναν ιστορικό χώρο την Παλιά Μαρκίζα λίγο πριν από την πρόβα, είχα την τύχη να συνομιλήσω με μία Μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Τραγουδιού την Χαρούλα Λαμπράκη.
Απλή,δίχως βεντετισμούς, με ήθος και σεβασμό όπως τα τραγούδια της, με σεμνότητα και ταπεινότητα όπως άλλωστε υπηρετεί τόσα χρόνια το Λαϊκό τραγούδι, έτσι απάντησε σε όλες μου τις ερωτήσεις. Μου μίλησε για την καριέρα της, την σημερινή κατάσταση στο Ελληνικό τραγούδι, όλα όσα την απασχολούν,αλλα και όλα όσα θα θέλαμε να μάθουμε.Απολαύστε την μόνο στο Bizznews.gr και τον Σπύρο Καλαματιανό.
Τι θυμάστε από τα πρώτα σας βήματα;
Τα πρώτα μου βήματα έγιναν το 1965 και δεν έγιναν εντελώς τυχαία. Η θεία μου με πήγε στην Columbia στον ΜουσικοσυνθέτηΜπάμπη Μπακάλη(εκείνη την ημέρα ήταν εκεί ο Βαγγέλης Περπινιάδης)και του είπε ΄΄έχω την ανιψούλα μου η οποία τραγουδάει και θα ήθελα να την ακούσετε΄΄. Είχα φύγει από το σχολείο γιατί πήγαινα σχολείο ακόμα, μάλιστα φορούσα ποδιά και απόρησε ο Περπινιάδης λέγοντας ΄΄τι μου το φέρατε αυτό το κοριτσάκι ΄΄και είπε ο Μπακάλης ΄΄για να σου κάνει ένα σεκόντο΄΄έκανα μία ηχογράφηση σαν δοκιμαστικό ας πούμε(μάλιστα δεν ήξερα τι θα πει σεκόντο)στο κομμάτι ΄΄Δεν σου Μοιάζει Καμοιά΄΄και το κράτησε δεν κυκλοφόρησε όμως για αλλότριους λόγους. Κάποια άλλη μέρα με πήγε στον κ. Λαμπρόπουλο της Columbia και αφού με πήγε μέσα στο studio μου έκαναν ένα δοκιμαστικό(Δεν δυσκολεύτηκα διότι τραγουδούσα από μικρή, έτσι είχα ρεπερτόριο και προπαντός παραδοσιακά)με μία κιθάρα ένα πιάνο και Μπουζούκι τον Κώστα Παπαδόπουλο που σημειωτέον είπα και ένα τραγούδι του μεταγενέστερα, μετά πάμε ξανά στο γραφείο του και έτσι υπογράφω το πρώτο μου συμβόλαιο για 7 χρόνια. Βέβαια αυτό το συμβόλαιο, επειδή ήμουν άπειρη δεν ήμουν στο χώρο ήταν υπέρ της εταιρείας δεν πληρωνόμουν παρά μόνο τα εκτελεστικά, δηλαδή έγραφα ένα τραγούδι έπαιρνα για π.χ 100 δραχμές, δικαιώματα άλλα δεν είχα. Δεν είχα όμως κάποιον να μου δώσει μία συμβουλή και φυσικά να σας πω και την αλήθεια, δεν είχα και μεγάλη αγωνία έτσι ώστε να μπω στα πράγματα. Είπα αν γίνει έγινε, αν δεν γίνει θα συνέχιζα τις σπουδές μου μάλιστα πήγαινα για φιλόλογος. Έτσι για 7 χρόνια μέσα στην Columbia έγινε η αρχή, το πρώτο συμβόλαιο, η γνωριμία μου με τους μεγαλύτερους συνθέτες κτλ. Την ίδια χρονιά γράφετε και παίζεται στο ραδιόφωνο το πρώτο μου τραγούδι από τονΝίκο Δαλέζιο ΄΄Αναθεμά Σε Βρε Ζωή΄΄, αμέσως μετά με παίρνει τηλέφωνο ο Απόστολος Καλδάρας και μου δίνει το ιστορικό τραγούδι γιατί έγινε επιτυχία αυτό το κομμάτι΄΄Στου Κάτω Κόσμου Τα Σκαλιά΄΄και το ΄΄Αν Υπάρχουν Αγάπες΄΄. Από το δεύτερο τραγούδι και μετά άρχισα να συνειδητοποιώ και να καταλαβαίνω πράγματα. Το χειμώνα του 1965 προς 1966 με ακούει ο Βασίλης Τσιτσάνης από το ραδιόφωνο και λέει ΄΄θέλω να μου στείλετε αυτό το κοριτσάκι΄΄Έτσι πήγα στην Αχαρνών όπου εκεί έμενε κι ΄όλας, φυσικά έτρεμαν τα πόδια μου όταν έβλεπα έναν Τσιτσάνη. Αφού με ρώτησε απλά ΄΄τι κάνεις΄΄ μου λέει ΄΄πάμε ένα τραγουδάκι;΄΄και είπαμε το ΄΄Δεν ρωτώ ποια είσαι΄΄.Με κοίταξε καλά καλά και μου λέει ΄΄Σε δύο μέρες θα πάμε στο εργοστάσιο να το γράψουμε΄΄(έτσι το λέγαμε εμείς τότε εκεί που γράφαμε τους δίσκους), από τότε λοιπόν ξεκινάει μία φιλία και συνεργασία μεγάλη. Για 7 ολόκληρα χρόνια γράφει μόνο για εμένα, να παίζουμε μαζί σε κέντρα, χωρίς όμως να μου απαγορέψει ποτέ να συνεργαστώ με άλλον συνθέτη-τραγουδιστή, αυτό για εμένα ήταν σημαντικό διότι το συμβόλαιο μου έλεγε ότι πρέπει να πηγαίνω να τραγουδάω σε όποιον με καλεί. Έτσι παράλληλα με τον Τσιτσάνη, τραγούδησα και άλλους σπουδαίους Συνθέτες όπως Άκη Πάνου, Μανώλη Χιώτη, Μίμη Πλέσσα, ξανά με τον Καλδάρα κ.α. Με τον Τσιτσάνη φιλικά δεν χωρίσαμε ποτέ, άλλα δισκογραφικά χωρίσαμε διότι έσπασα το συμβόλαιο μου με την Columbia, γιατί διάβασα καλύτερα το συμβόλαιο μου και απαίτησα παραπάνω πράγματα και έτσι πήγα στην Fhillips Polygram. Αυτομάτως εκεί τραγουδάω Τάκη Σούκα ΄΄Μια Του Κλέφτη΄΄τραγουδάω το ΄΄Βαρέθηκα Τα Σουξου Μουξου΄΄ κ.α. Πλέον η καριέρα μου είχε μπει σε ένα δρόμο θα έλεγα βαρβάτο και συνεχώς στη τζίτα, διότι έπρεπε να εξελίσσομαι κάθε μέρα, σε όλους τους τομείς, με σπουδαίες συνεργασίεςΠάνοΓαβαλά, Τόλη Βοσκόπουλο,Γιώτα Λύδια,Γιάννη Παπαιωάννου,Μιχάλη Μενιδιάτη κ.α
Πως αντέδρασαν οι γονείς σας όταν τους είπατε ότι θα ασχοληθείτε με το τραγούδι;
Αν και ήταν άλλες εποχές τότε, δεν αντέδρασαν περίεργα, ούτε φόβοι υπήρχαν. Είχα δύο γονείς καταπληκτικούς, αγρότες γιατί είμαι από ένα χωριό της Πελοποννήσου παραθαλάσσιο δίπλα στη Ζαχάρω Κακόβατος λέγεται. Ξέχασα να σας πω ότι το μικρόβιο στο να γίνω τραγουδίστρια, το είχα από τον θείο μου όπου ήταν δεξιός ψάλτης και έτσι ο πατέρας μου με έμαθε να τραγουδάω τα παραδοσιακά τραγούδια. Ο πατέρας μου ακουγοντάς με χαιρόταν πολύ διότι έλεγε ότι τραγουδάω πολύ καλά, το ίδιο έλεγε και ο παπάς του χωριού, ο θείος μου μαζί με τον δάσκαλο του χωριού και με παρότρυναν να συνεχίσω, βέβαια του πατέρα μου του ακουγόταν λίγο ξένα αλλά όταν του είπα ότι θέλω να πάω στην Αθήνα να δοκιμάσω την τύχη μου, φυσικά δεν άφησα ποτέ το σχολείο και μετέπειτα το πανεπιστήμιο. Μου είπε να πας παιδί μου έχεις την ευχή μου, λέγοντας μου μία φράση ΄΄φτάνει να μην με ντροπιάσεις΄΄αυτή η φράση είναι ακόμα βαθιά ριζωμένη μέσα μου και με συνοδεύει ακόμα και μέχρι σήμερα.
Υπήρξε κάποια στιγμή να αδικήσετε από συναδέλφους σας;
Όχι δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο, διότι υπήρχε συνεννόηση και κατανόηση σε όλους τους τομείς όπως είχα και φιλικές σχέσεις με τον Παπαιωάννου αλλά και τον Τσιτσάνη. Φυσικά να σας πω την αλήθεια δεν το ένιωσα αυτό και για έναν άλλο λόγο διότι μία δύο φορές συνεργάστηκα με γυναίκες όλο με άντρες συνεργαζόμουν. Δεν είχαν να φοβηθούν κάτι από εμένα αυτά τα μεγαθήρια. Ας είχα φτάσει σε ένα σημείο να είμαι στην μαρκίζα ισάξια με τον Πάνο Γαβαλά ας πούμε, ακόμα δεν το πιστεύω ότι βρέθηκα να είμαι δίπλα σε τέτοια ονόματα δίπλα και στην ίδια θέση στη μαρκίζα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι στο πάνθεον το πολύ μεγάλων. Εγώ τουλάχιστον ακολούθησα αυτούς τους ανθρώπους και δεν βγήκα ποτέ ζημιωμένη.
Ποιες είναι οι διαφορές του τότε με του σήμερα;
Τεράστιες.Τότε ο κόσμος ερχόταν να ακούσει δεν ερχόταν να δει.Ταυτοχρώνος που άκουγε θα ερχόταν να δει ποιος είναι αυτός που άκουσα στο ραδιόφωνο να λέει το τάδε τραγούδι. Τώρα δεν λένε έτσι, λένε ποιος είναι αυτός που είδα και πάμε να τον ακούσουμε. Είναι τεράστια η διαφορά, ωστόσο υπάρχουν μέρη όπως αυτό εδώ το μαγαζί που κρατάνε ακόμα αυτό το είδος, το παλιό. Όμως για εμένα αυτή είναι η παράδοση μας, δεν είναι τα τραγούδια τα ξενόφερτα, είναι για αλλού. Γιατί όλα τα άλλα είναι ξενόφερτα.
Θεωρείται ότι το Λαϊκό Τραγούδι περνάει κρίση;
Δεν θα έλεγα ότι περνάει ακριβώς κρίση. Δεν γράφονται τραγούδια καλά, πολλοί δεν θέλουν να πουν τραγούδια κάλα, θέλουν να πουν ένα τραγούδι που διαρκεί έναν μήνα και να τελειώνει. Δεν είναι έτσι, το λαικό τραγούδι υπήρχε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Αυτά που βλέπουμε τώρα από κάτι παιδάκια που βγαίνουν από διάφορα παιχνίδια, εκπομπές είναι για ένα μήνα το είπα αυτό. Δεν μπορώ εγώ να ταχτώ σε αυτή τη ροή. Ανήκω αλλού. Όπως βλέπω να τσακώνονται για την μαρκίζα αυτά τα παιδιά που ακούστηκαν ένα μήνα να θέλουν να μπουν πάνω από έναν άλλον καλλιτέχνη που έχει κάνει παραπάνω πράγματα, το θεωρώ εντελώς γελοίο, κάτσε να γίνεις κάτι να ψηθείς ,να μπεις με την αξία σου και θα σε βάλουν από μόνοι τους οι επειχηρματίες. Όπως έγινε με εμένα δεν απαίτησα πότε το όνομα μου να μπει εκεί, ήρθε η στιγμή και μπήκε μόνο του σε όλες τις αίθουσες που έχω τραγουδήσει με όλους τους μεγάλους το λέω και το ξαναλέω αυτό, διότι αυτοί ήταν πολύ μεγάλοι.
Αν είχατε απέναντι σας ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το Λαϊκό Τραγούδι τι θα του λέγατε; Πρώτα απ΄ όλα θα το άκουγα και επειδή είμαι ειλικρινείς άνθρωπος και δεν θέλω ένα παιδί που έχει το όνειρο αλλά δεν έχει την φωνή να το σπρώξω σε κάτι που δεν μπορεί, φυσικά δεν θα του έκοβα τα φτερά θα του έλεγα απλά ξανά κοιταξέτω .Αν έχει φωνή το όνειρο και την αγάπη προς το Λαικο τραγούδι θα του έλεγα προχώρα. Έχω δουλέψει με νέα παιδιά που έχουν καλή φωνή και τους έλεγα πες και δύο τραγούδια παραπάνω. Μου αρέσει να ακούω το καλό απεναντίας είναι άλλοι που δεν τα αφήνουν να πουν δύο τραγούδια. Εμένα ποιος θα μου πάρει αυτό που έχω χτίσει 40 χρόνια τώρα; Θα μου το πάρει κανείς; Η τι άλλο θα κάνω παραπάνω από αυτό που είμαι τώρα; Είμαι αυτή που είμαι τελείωσε αυτό είναι. Ποτέ μα ποτέ στο Λαικό Τραγούδι δεν κόβεις τα φτερά κάποιου κάποιοι κάνουν και αυτοί που κάνουν θέλω και είναι χαρά μου να βοηθήσω και να τον ακούσω, χωρίς φυσικά να ζημιώνει τους άλλους γύρω του, να υπάρχει σεβασμός και αγάπη προς του γύρω του και εννοώ τον χώρο της δουλειάς του αλλά και τον εαυτό του και θα έρθει η ώρα που θα ξεχωρίσει. Ενώ στο άλλο το συνονθύλευμα, αυτά που ακούτε εσείς από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, ξεχωρίζεις ποιος-ια είναι;Ε γώ δεν ξεχωρίζω. Αυτοί βασίζονται στην εικόνα και μόνο σε αυτή. Έτσι δεν ξεχωρίζουν τα τραγούδια, δεν γίνονται επιτυχίες και φυσικά ούτε και τα παιδιά αυτά ξεχωρίζουν.
Περιγράψτε μου την Χαρούλα Λαμπράκη σαν τραγουδίστρια…
Μία καλή τραγουδίστρια που υπηρέτησε τον χώρο του Λαϊκού Τραγουδιού, με σύνεση αγάπη και πολύ αξιοπρέπεια θα έλεγα. Αυτό τίποτα άλλο.
Πόσο εύκολη ήταν για εσάς η προσωπική σας ζωή;
Όχι δεν θα έλεγα ότι ήταν και πολύ εύκολη, διότι έκανα ένα παιδί, τώρα είμαι και γιαγιά. Φυσικά όπως καταλαβαίνετε μαζί με την δουλειά ήρθαν και άλλες υποχρεώσεις αλλά κατάφερα και τα έφερα σε μία θέση ώστε να μην είναι το ένα εις βάρος του άλλου. Ήμουν τυχερή σε αυτό.
Η Χαρούλα Λαμπράκη τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο.Τι είναι αυτό που απεχθάνεται και τι αυτό που αγαπάει;
Σε επαγγελματικό επίπεδο απεχθάνομαι πάρα πολύ να βλέπω αυτό που γίνεται σήμερα, το γδύσιμο με μία λέξη, δεν βλέπεις ντυμμένο-η, το βλέπω και μου έρχεται κάπως. Τώρα σε προσωπικό επίπεδο απεχθάνομαι το ψέμα.
Ποια ήταν η ποιο δύσκολη στιγμή στην ζωή σας;
Ο θάνατος του πατέρα μου που έπρεπε να πάω να τραγουδήσω την άλλη μέρα.
Πως κρίνετε την σημερινή κατάσταση του τόπου μας;
Φρικτή, όταν βλέπεις να αυτοκτονεί ο κόσμος, να τρώει στα σκουπίδια είναι φρικτή. Πρέπει να γίνει κάτι άμεσα δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει τι θα είναι αυτό αλλά πρέπει να αλλάξει.
Μιλήστε μου για την νέα σας συνεργασία και τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα;
Η συνεργασία αυτή προέκυψε μέσα από την πολύ καλή μου φίλη-τραγουδίστρια την Ελένη Ροδά, διότι είχε γίνει πρόταση για να έρθει εδώ αλλά ένιωθε κουρασμένη και δεν μπόρεσε να έρθει. Έτσι ξαφνικά και αναπάντεχα με πήρε τηλέφωνο ο κ.Γιώργος Γεωργόπουλος ένας εξαιρετικός Μουσικοσυνθέτης και ξεκινάμε στης 10 Οκτωβρίου στην Παλιά Μαρκίζα Πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι μαζί με τους Αντώνη Πηγή,Αθηνά Γεωργοπούλου, Ζακλίν Σταματοπούλου, όπως και μία υπέροχη πενταμελή ορχηστρα.Από ότι μαθαίνω ο κ.Γεωργόπουλος μου ετοιμάζει κάποιο τραγούδι, όπως του χρόνου να είμαστε καλά θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στονΒασίλη Τσιτσάνη.
Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη;
Να είναι καλά ο κόσμος, με υγεία, να χαμογελάσει, να σηκώσει το κεφάλι και επιτέλους να ξεσηκωθεί, να υπάρξει κάποια αντίδραση, κάτι να γίνει ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Φωτογραφίες:Lkfotoartistica
