Βασίλης Τερλέγκας: Έχω κάνει ζάμπλουτος, αλλά έχω κάνει και πάμπτωχος. Ζάμπλουτος ήμουν δυστυχής.
Ο Βασίλης Τερλέγκας το φτωχόπαιδο από τα Καλάβρυτα ανοίγει την καρδιά του και μιλάει για όλα στην Άννα Τσιάλτα και το www.bizznews.gr.
Ένας λαϊκός τραγουδιστής που κάποιοι τον αγαπούν πολύ και κάποιοι καθόλου. Μια φωνή που όπου κι αν τραγουδήσει γίνετε χαμός.
Ο Βασίλης Τερλέγκας το φτωχόπαιδο από τα Καλάβρυτα ανοίγει την καρδιά του και μιλάει για όλα στην Άννα Τσιάλτα και το www.bizznews.gr. Την αγάπη, την δουλειά του, τον έρωτα, τον θεό που πιστεύει πολύ, την κρίση, τον πλούτο και όλα όσα έχει ζήσει μοναδικά και Αληθινά!!
Να ξεκινήσουμε από το ότι έχουμε δουλειά και είμαστε σε ένα μαγαζί, με ένα πολύ ωραίο σχήμα;
Εμείς είμαστε καλλιτέχνες, απευθυνόμαστε στον κόσμο, βγάζουμε την καρδούλα μας και είμαστε υποχρεωμένοι να την δίνουμε, να την μοιραζόμαστε. Να δακρύζουμε μαζί τους, να γελάμε μαζί τους, να χαιρόμαστε μαζί τους. Για αυτό πρέπει να είμαστε κάπου.
Ποιος είναι ο Βασίλης Τερλέγκας;
Είμαι άνθρωπος και ανήκω σε μια κοινωνία, μια Εκκλησία του Δήμου, ας το πούμε έτσι, όπως το λέγαμε στην αρχαία Ελλάδα. Έχουμε την υποχρέωση να είμαστε ενεργά μέλη. Κι εφόσον διάλεξα αυτό, έχω την υποχρέωση να παρουσιάζομαι αλλά και να παρουσιάζω και το έργο μου, όπως κάθε άνθρωπος εκτός από τους πολιτικούς που δεν παρουσιάζουν το δικό τους έργο, αλλά των εντολοδόχων τους.
Ο κόσμος σας αγαπάει πάρα πολύ
Η αγάπη του κόσμου δεν είναι κάτι που δεν υπάρχει. Υπάρχει. Όλοι μέσα μας έχουμε έναν αλυσοδεμένο δαίμονα ή έναν αλυσοδεμένο άγγελο. Εξαρτάται ποιον θα βγάλουμε προς τα έξω. Και το ποιος θα βγει, το αποφασίζω εγώ για σένα κι εσύ για μένα. Δηλαδή εσύ θα μου βγάλεις τον άγγελο κι εγώ θα τον κερδίσω. Εγώ θα σου βγάλω τον άγγελο κι εσύ θα τον χαρείς.
Εγώ βλέπω ότι ο Τερλέγκας ο τραγουδιστής έχει από την μία ανθρώπους που τον αγαπάνε πάρα και από την άλλη ανθρώπους που δεν τους αρέσει καθόλου. Δεν υπάρχει μέση λύση;
Αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο. Το έχω ξεχάσει αυτό το θέμα. Γι’ αυτό και υπάρχει στο διαδίκτυο κάτι που το λένε «Σύλλογος φίλων και μελέτης έργου του Βασιλείου Τερλέγκα». Είναι πανεπιστημιακοί και δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί κάποιοι δεν μ’ ακούν καθόλου και κάποιοι άλλοι παθιασμένα. Ή όποιος δεν μ’ ακούει καθόλου και μ’ ακούσει, ακούσει αυτό που έχω να εκβάλω, θα του πετάξω την αγάπη και μέσα από την αγάπη θα μπει κι αυτός στο σύνολο των ανθρώπων που μ’ ακούνε.
Το φτωχόπαιδο από τα Καλάβρυτα ήρθε και αγωνίστηκε. Δεν τα έκανε έτσι;
Συμφωνώ, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορείς να κάνεις κάτι, αλλά στο τέλος θα γκρεμιστείς σαν χάρτινος πύργος. Εγώ το πάλεψα. Έχω σταθερές βάσεις. Αν πεινάσω στη ζωή μου, ξέρω τι θα κάνω. Θα μαζέψω σαλιγκάρια στο χωριό μου και θα φάω. Κάποιοι άλλοι συνάδελφοι δεν θα τα καταφέρουν.
Άρα δεν την φοβάστε την κρίση
Η κρίση δεν είναι δικιά μου. Δεν πονάω για μένα, πονάει ο λαός μου, πονάει ο έλληνας, πονάει ο απανταχού έλληνας.
Πάμε στο φτωχόπαιδο που ήρθε από τα Καλάβρυτα; Πώς τα κατάφερες;
Γεννήθηκα στο Πεύκο Καλαβρύτων. Με όλες τις δυσκολίες και με όλες τις τρικλοποδιές. Με βάφτισαν σκύλο στις αρχές.Αργότερα με βάφτισαν γύφτο. Δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους. Ίσα ίσα. Μακάρι να ήμουνα. Αυτοί έχουν περισσότερη καρδιά από εμάς. Δεν είμαι όμως. Με βάφτισαν σκύλο επειδή έκανα επιτυχία και σε κάποιους δεν συνέφερε. Μέχρι που τραγούδησα Μάνο Ελευθερίου και Ιφιγένεια Γιαννοπούλου. Είπαν «α ο Τερλέγκας; Μεγάλη υπόθεση!» Ξαφνικά έγινα. Ήμουν απαγορευμένος από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γιατί; Το ξέρουμε όλοι το γιατί.
Γιατί;
Γιατί τότε η πίτα ήταν μοιρασμένη. Απλά!
Εν τω μεταξύ υπήρχαν και χιλιάδες αυλές. Όταν έρθει η επιτυχία πλακώνουν. Τόσες αγάπες, αλλά σε λίγο εξαφανίζονται. Κάνουν λοιπόν μια οπισθοχώρηση και κάνω μια επίθεση.
Είδες μετά από αυτό ποιοι έμειναν;
Έτσι ακριβώς. Είδα ποιοι μου μείνανε. Ήταν ένας τρόπος, για ένα παιδί που μπήκε στο πνεύμα αυτό το αθώο παιδί που είδα πρώτη φορά θάλασσα στο 16 μου!
Όμορφα παιδικά χρόνια;
Ναι, θεωρώ ότι ήταν πάρα πολύ όμορφα. Γεννήθηκα τόσο φτωχός. Όπως μου είπε η μητέρα μου έβαλε μέσα σ’ ένα μαξιλάρι άχυρα από τα ζώα και με σκέπαζε μ’ αυτά.
Αλήθεια;
Τι πιο γλυκό; Κι ο πατέρας μου, κάθε βράδυ, με πήγαινε στο καφενείο, να ξεσκάσει και μου έφερνε μια σοκολάτα. Ο δάσκαλός μου στο χωριό δεν με μάλωνε. Με καθοδηγούσε. Πολλές φορές πήγαινα στο σχολείο νηστικός. Γιατί δεν προλάβαινε η μητέρα μου. Είχε ξυπνήσει από τις 6 για δουλειά. Πηγαίναμε το πρωί στην εκκλησία για να φάμε το αντίδωρο. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα απ’ αυτό.
Μια ζεστή οικογένεια που ενώ ήταν φτωχιά, είχε όλα τ’ άλλα.
Έχετε φιλοσοφήσει την ζωή;
Δεν είναι φιλοσοφία. Είναι μια πραγματικότητα. Δεν ψάχνω να βρω κάτι. Το βλέπω. Το νιώθω.
Πώς γίνεται αυτό; Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία;
Είσαι δυστυχής. Γιατί αναγκάζεις τους άλλους να σε βλέπουν γι’ αυτά που έχεις. Όχι γι’ αυτό που γεννήθηκες. Πόσοι ξέρουν πώς είναι να είσαι από το Πεύκο Καλαβρύτων και να θες 2,5 ώρες να πας στο σχολείο και 2,5 να γυρίσεις. Με τις βροχές, με τα χιόνια, με την ομορφιά του χιονιού. Αυτό που ο Θεός ο ίδιος συ στέλνει για να το δεις και να το απολαύσεις. Ο παππούς μου είχε πάει σε 4 πολέμους. Τραγουδούσε τραγούδια της Μ. Ασίας κι εγώ καθόμουν και τον άκουγα, με τις ιστορίες για το πώς χάσαμε τον πόλεμο, ποιοι μας προδώσανε. Από μικρό παιδί ήξερα τα πάντα. Δεν ξέρω αν τα σημερινά παιδιά μπορούν να το έχουν αυτό. Αυτή την πολυτέλεια.
Όλα αυτά σου χαρίζουν μια ψυχή γεμάτη εμπειρίες χωρίς να τις έχεις ζήσει. Διότι κάθεσαι και σκέφτεσαι, ειδικά όταν είσαι μόνος.Αγαπώ την μοναξιά και την τραγουδώ πάρα πολλές φορές
Δεν την φοβάστε;
Την αγαπώ. Η μοναξιά είναι ένας τρόπος να μιλάς με τον εαυτό σου.
Η μοναξιά του μυαλού;
Την ζούμε κάθε μέρα. Δυστυχώς.
Είπατε πως ζήσατε και πάμπλουτος και φτωχός και προτιμάτε το δεύτερο. Γιατί ήσασταν δυστυχισμένος με τα πολλά λεφτά.
Έβλεπες την δυστυχία στο πρόσωπο των άλλων. Είχα τόσα χρήματα σαν άνθρωπος, αλλά να τα κάνω τι;
Βγάλατε χρήματα που δεν ξέρατε τι να τα κάνετε;
Δεν υπάρχουν πια. Τέλειωσαν τα χρήματα, τέλειωσε και η αγάπη μας που λέει και το τραγούδι. Καλύτερα λοιπόν να ζούμε μ’ αυτό που μας δίνει η φύση. Ή όπως έλεγαν ο παππούς και μητέρα μου «το βλέπεις το κοράκι;» «ναι» «έχει ο Θεός γι’ αυτό, θα φάει» δεν τ’ αφήνει έτσι.
Πιστεύετε στον Θεό;
Αν δεν πίστευα στον Θεό, αυτή τη στιγμή δεν θα ήμασταν μαζί.
Γιατί;
Γιατί κι εσύ μέσα σου έχεις τον Θεό. Ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του τον Θεό. Ο Θεός δεν είναι τυχαίο πράγμα. Και ειδικά ο δικός μας Χριστός, η Ορθοδοξία μας. Είμαστε όλοι μαζί. Δεν είμαστε θρησκεία εμείς. Είμαστε μια εκκλησία. Ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για πλάκα. Είχε δυο φύσεις. Όπως κι εμείς είμαστε δισυπόστατοι. Έχουμε τη λογική του μυαλού και τη λογική της καρδιάς. Η λογική της καρδιάς είναι του Θεού είπε ο πάτερ Παίσιος. Όσο για το αν πιστεύω στον Θεό…. Ναι πιστεύω. Γιατί είναι το άκτιστο φως. Και το άκτιστο φως, σε όποια θρησκεία κι αν ανήκεις, είναι η αλήθεια.
Για μένα η Ορθοδοξία, η εκκλησία με αρχηγό τον Χριστό, είναι ο δρόμος που σε οδηγεί στο φως. Και το φως το έχουμε ανάγκη όλοι, γιατί έχουμε τυφλωθεί τελευταία από τα διάφορα.
Λαϊκός τραγουδιστής, αλλά τώρα τελευταία το λαϊκό τραγούδι πολεμιέται πολύ. Και από τα μέσα και από τα ραδιόφωνα.
Ο πόλεμος πάντα υπήρχε. Ο δυτικόφερτος πολιτισμός, κατά τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και άλλους, θα είναι η αιτία, αν καταφερθεί, να αλωθεί η ελληνική κουλτούρα. Δεν μπορώ εγώ να γίνω Ισπανός, Γερμανός που έχει άλλη κουλτούρα. Εμείς έχουμε αυτό. Προσπαθούν λοιπόν με κάθε τρόπο, δεν ξέρω για ποιον λόγο, να μας παγκοσμιοποιήσουνε για μια κυβέρνηση που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτή η κυβέρνηση. Πιστεύω ότι ο ελληνισμός θ’ αντισταθεί και θα νικήσει γιατί έχει την ευλογία του Θεού.
Πιστεύετε ότι θα σωθούμε από την κρίση;
Θα περάσουμε μια χοντρή δυσκολία για να βγούμε από το τούνελ. Δεν θέλω να φοβίσω τον κόσμο, αλλά θα περάσουμε μια δυσκολία. Είναι πολύ κοντά. Αλλά μέχρι το 2024, θα έχουν τελειώσει όλα. Θα γίνουν πράγματα και θαύματα. Περίεργα πράγματα.
Αυτό πώς το ξέρετε;
Αυτά που διαβάζω, οι γαιοπολιτικές αλλαγές που βλέπω να γίνονται, ό τρόπος που σκέφτονται οι μεγάλες δυνάμεις. Γιατί μην ξεχνάς ότι η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα..
Δισκογραφικά περιμένουμε κάτι;
Ετοιμάζω τον προσωπικό μου δίσκο, αλλά δεν ξέρω πότε θα βγει. Και λέω δεν ξέρω, για να είμαι συνεπής με τον κόσμο. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να διευθετήσω. Υπάρχουν λεπτές ισορροπίες μεταξύ συνθετών, παραγωγών, εταιρειών οι οποίες δεν υπάρχουν πια στην Ελλάδα και όλα αυτά μαζί με δυσκολεύουν λίγο στο πώς θα καταφέρω να στρογγυλέψω το ζυμάρι, να το κάνω λειτουργιά, να το πάω στην εκκλησιά κι από εκεί να μοιραστεί στον κόσμο.
Το καλάμι το καβαλήσατε καθόλου;
Αμέ!
Αλήθεια; Στις αρχές της επιτυχίας;
Όχι. Πριν γίνω τραγουδιστής, όταν έκανα όνειρα να γίνω τραγουδιστής. Όταν έγινα, είχα φύγει από τα Καλάβρυτα και το ξέχασα. Με λίγα λόγια, όταν ονειρευόμουν να γίνω καλλιτέχνης, είχα μια τεράστια δύναμη μέσα μου, κι αυτό το λέω καλάμι. Είχα την τρέλα μου. Η τρέλα λέγεται καλάμι. Αν την συνεχίσουμε αυτή τη δουλειά, θα είμαστε τρελοί και τώρα. Άρα θα είμαστε καλαμωτοί. Αφήνουμε λοιπόν την τρέλα στην άκρη και κοιτάμε μπροστά. Τι είναι μπροστά μας; Ο κόσμος, για να του γελάσουμε και να μας γελάσει. Να τον αγαπήσουμε, να του δοθούμε. Δεν θα μείνει τίποτε άλλο στον κόσμο. Πίστεψέ με.
Θα μας κάνετε μια ευχή;
Θα ευχηθώ δύο πράγματα. Πρώτον, αυτή τη στιγμή πρέπει οι έλληνες να μονιάσουνε, να ενωθούμε. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Το είπε ο Τσώρτσιλ, δεν το είπα εγώ. Το δεύτερο είναι, ….ας κοιτάξουμε λίγο τον Θεό. Εδώ μια απλή κότα, πίνει νερό και γυρνάει στον Θεό. Ας ρίξουμε μια ματιά στην εκκλησία μας. Ας ρίξουμε μια ματιά στα γραπτά του Μ.Βασιλείου, Αγίου Παύλου. Θα δούμε τέτοιες αλήθειες που θα αναθεωρηθούμε.
Φωτογραφίες – Γιάννης Γκογκόπουλος
